Passie, geloof en strijd!

Vanaf de eerste minuut zat de druk er vol op, een orkaan van geluid gonsde door de Johan Cruijff Arena. De passie van het publiek was direct overgebracht op de spelers.

Dat die druk ook bij de lampjes merkbaar was, bleek al uit het feit dat het al 1-0 had kunnen staan na 2 minuten. Mazraoui, die vanaf het eerste fluitsignaal alles gaf, kwam net tekort om de bal meer kracht mee te geven.

Na 20 minuten spelen, werd het laffe spel van de gasten afgestraft. Een afgemeten voorzet van Ziyech, viel precies tussen de keeper en laatste man in. Bij het wegwerken werd de bal vakkundig in het eigen doel gewerkt, wat volgde was een ontlading in en op het veld.

Dat er meer gevraagd werd dan alleen goed voetbal, bleek vlak na rust toen Nous ingreep. Dit keer niet op het randje, maar net er over. In de herhaling bleek, dat ook de VAR het een overtreding vond en zelfs meer dan geel. Rood en met 10 man verder, met nog een half uur te spelen.

Waar het voetballend al een uur niet lukte, pompte de boeren de eerste de beste bal hoog voor het doel. Onana, die ons dit seizoen al meer dan eens op de been heeft gehouden, kwam te enthousiast uit. De 1-1 viel, een man minder en een tegenstander die al 60 minuten achterover hing.

De Arena deed wat het dit seizoen al vaker deed, als extra man dienen als het nodig is. Dit keer niet als twaalfde, maar als 11de man. Dat resulteerde 10 minuten later in een mooie uitval via Neres. Op de achterlijn, werd het Braziliaanse wonder, zichtbaar onderuit gehaald. Zichtbaar voor ons, zichtbaar voor de spelers, alleen niet direct voor de scheidsrechter. Dezelfde VAR die even daarvoor Nous weg had gestuurd, zorgde nu voor een extase van vreugde, door er op toe te zien dat er toch een penalty zou worden toegekend.

Dusan deed wat Dusan dit jaar al zo vaak heeft gedaan. De bal opeisen als het moet en het klusje klaren. Strak in de hoek, 2-1 met nog 20 minuten te gaan. 20 minuten waarin er met zoveel passie werd meegeleefd, dat niet alleen Zuid, maar de hele arena opstond en achter Ajax bleef staan. De strijd die geleverd werd, was groots. Vol overgave en overtuiging, samen om dat ene doel te bereiken. Toen de blessuretijd begon en het gejank aan de zijlijn 6 minuten langer mocht duren, vond David Neres het nog niet genoeg.

Met een beweging zoals alleen hij dat kan, was hij z'n directe tegenstander kwijt. Zonder twijfel, schoot hij de bal in de verre hoek over de grond. Keeper kansloos, stadion ontploft, bank mee het veld in en complete chaos op de tribune.

Nog voor het laatste fluitsignaal, werd de pogo ingezet. Het was feest en het bleef feest tot ver buiten de arena aan toe. Het beloven hele mooie weken te worden. Vol passie, geloof en strijd. Woensdag mogen we weer, laat het strijden van zondag een voorbode zijn, voor nog meer moeilijke wedstrijden die komen gaan. Het maakt niet uit hoe, als we maar winnen, ten kosten van alles.

Op naar Emmen, op naar de koppositie.

AFCA || CBS